Park Izabeli i Jarogniewa Drwęskich (Poznań – Wilda)
Park Izabeli i Jarogniewa Drwęskich (dawniej: Tamberloch, Park Livoniusa, Park Lubuski) to kolejny Poznański park, który w ciągu ostatnich kilku lat przeszedł sporą metamorfozę.
Lokalizacja i rozmiary parku
Park mieści się pomiędzy ulicami Królowej Jadwigi, Górna Wilda, Niedziałkowskiego, Topolowa i Wierzbięcice. Jego powierzchnia zaś to 4,54 ha.
Jak wiele parków (np. park koło Starego Browaru) powstał on w miejscu zlikwidowanego cmentarza w 1959 roku. Był to cmentarz ewangelickiej parafii św. Pawła, powstały w tym miejscu w 1865 roku. Miejsce to jednak już wcześniej (około 1908 roku) zaczęło nabierać klimatu parkowego.
Historia miejsca gdzie mieści się Park Izabeli i Jarogniewa Drwęskich
Przed powstaniem cmentarza znajdowała się tu dolinka o nazwie Tamberloch – ciesząca się złą sławą. Miejsce to, na przedpolu Bramy Rycerskiej, porośnięta było różnego typu krzewami i drzewami, przykrywającymi zagłębienie i przekopy powstałe w wyniku wydobywania piasku. Teren ten zamieszkiwany był przez ludzi wykluczonych ze społeczeństwa (uznawanych często za niebezpiecznych).
Dolinka została zasypana na początku XX wieku wtedy też to miejsce nazwano Parkiem Livoniusa. W tym miejscu warto przypomnieć, że w tym okresie włączono do Poznania Wildę – a park mieści się właśnie w obrębie tej dzielnicy.
Zabudowa parku
Na terenie parku znajduje się:
- dużo ławek
- mała architekturą, typowa dla parków z lat 50. XX w., w tym trejażem
- tor saneczkowy
- skarpa (z której rozpościera się piękny widok)
W zachodniej części parku znajduje się pomnik Powstańców Wielkopolskich.
Skąd wzięła się obecna nazwa parku?
Obecna nazwa parku obowiązuje od 2003 roku. Upamiętnia ona rządzącego po I wojnie światowej prezydenta Poznania – Jarogniewa Drwęskiego (1918–1921) oraz jego małżonkę Izabelę z Amrogowiczów.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Park_Izabeli_i_Jarogniewa_Drw%C4%99skich_w_Poznaniu